Terugblik

2021, een jaar waarin ik hoopte dat het anders zou beginnen dan het deed. Mijn wens was om eindelijk eetstoornis vrij te zijn aan het eind van 2020. Oh, how was I wrong! Hoe cliché het ook mag zijn, het was een bewogen jaar. Een jaar waarin ik herstellen van mijn eetstoornis nog een laatste kans wilde geven, een jaar van rouw, verbinding, kwetsbaarheid, openheid en misschien nog wel het meest belangrijk... Het jaar waarin ik de liefde van mijn leven leerde kennen! 

Ik leerde kwetsbaar zijn, ik leerde emoties ervaren, toelaten en ik leerde dat mijn leven voorheen vooral bestond uit vermijden. Rouwen mocht niet want dan was ik kwetsbaar en kwetsbaar zijn was altijd een teken van zwakte in mijn ogen. Dit jaar was dat zo anders! Het is een verademing om te mogen huilen, om boos te mogen zijn en om oprecht te mogen en kunnen lachen. Frank kwam in ons leven, een super energieke, blije hond. Soms haalde hij het bloed onder onze nagels vandaan (zeg maar gerust vaak) maar op de momenten dat hij naar ons keek met zijn puppy ogen waren we dat ook weer snel vergeten. 

2021 was het jaar waarop ik besloot om te verhuizen(SAMENWONEN OMG!), het jaar waarin ik nieuwe uitdagingen aan ging op werk gebied, het jaar waarin ik mij inschreef bij de KvK (!), het jaar waarin oud contact nieuw leven kreeg en het jaar waarin ik mijn eetstoornis overwon. 

Een jaar vol met geweldige, mooie, verdrietige, gelukkige, enthousiaste, bange, spannende, fantastische momenten! Ik ben zo dankbaar dat ik sta waar ik nu sta, zo dankbaar voor de mensen om mij heen (ik weet het, ik schrijf dit vaak maar ik kan er gewoon niet omheen), en zo blij met iedere sprong die ik afgelopen jaar in het diepe gewaagd heb. Ik ben trots, trots op de mensen om mij heen en bovenal, trots op mezelf. 

Liefs! X