De afgelopen weken ervaar ik zoveel stress, het is niet normaal. Natuurlijk, stress hebben is menselijk, hoort bij het leven en is vaak iets wat je overkomt. Je hebt het niet altijd in de hand, behalve de manier waarop je ermee omgaat. Dat bepaal je natuurlijk zelf.
Gisteren zei een vriendin nog: 'oh Sil, jij kan echt zo'n stresskip zijn!'
Het klopt, dat kan ik zeker. Sterker nog, dat hoort tot op een bepaalde hoogte ook wel een beetje bij hoe ik ben als persoon. Ondanks dat weet ik vaak genoeg mijn hoofd koel te houden tijdens stressvolle situaties, maar dat is vooral werk gerelateerd. In privé sferen ben ik nog steeds de persoon die graag het overzicht heeft en behoud. De persoon die zich druk maakt om alles, ook al is dat vaak niet nodig. Ik ben de controle freak.
Ik moet zeggen dat ik super blij ben dat de controle niet meer op het eten zit. Nu check ik dingen vaker en wandel ik als een kip zonder kop door het huis (haha). Voorheen zou ik stoppen met eten in een situatie als deze, nu voel ik die behoefte niet eens. De gedachten om een maaltijd over te slaan komt niet in me op.
Hoewel ik de afgelopen weken (en nog steeds) veel stress heb ervaren, heb ik gemerkt dat ik minder gestrest ben. Dit moet ik misschien even uitleggen, want dit leest een beetje vreemd. Veel stress maar minder gestrest?
Doordat ik gewoon eet, luister naar mijn lichaam en blij ben met mijn lijf voel ik me veel beter. Voorheen zou ik stoppen met eten, overmatig gaan bewegen, eetbuien krijgen en van al die eetgestoorde dingen zou ik alleen maar meer stress krijgen. Veel stress maar minder gestrest dus.
Gelukkig ben ik niet de enige met zoveel stress, Bart heeft er ook behoorlijk last van. Het heeft namelijk alles te maken met ons huis. Wordt het wel verkocht? Wat zouden mensen bieden? Gaan mensen überhaupt een bod uitbrengen? De bezichtigingen vielen een beetje tegen qua aantallen en daardoor hebben we nog meer stress.
Het zal vast wel goed komen, maar toch brengt het wel onrust met zich mee. Ik ben blij dat Bart en ik hier goed over kunnen praten met elkaar, dat we delen waar we stress van hebben en dat we alles duizend keer door spreken.
Een huis verkopen ligt natuurlijk niet binnen je eigen controle. Je moet alles loslaten en hopen dat de makelaar het voor elkaar krijgt om het te verkopen. Het voelt een beetje alsof we ons lot in de handen van de makelaar gelegd hebben, dat maakt het vooral lastig denk ik.
Anyway, het moraal van dit verhaal; heb je stress? Blijf eten, blijf praten, blijf delen. Wees af en toe een stresskip, accepteer dat stress erbij hoort en probeer er vooral voor te zorgen dat het geen invloed heeft op je eten. Als dat wel zo is, ga dan je Angst aan!
Liefs X
Reactie plaatsen
Reacties