Je hoort vaak mensen zeggen dat ze een eetbui hebben gehad. Een eetbui bestaande uit een half pak koekjes. Ik deel graag met je wat een eetbui nou precies is en hoe ik dit zelf heb ervaren.
Een eetbui, wellicht valt de definitie al te halen uit het woord zelf; een bui waarin je veel eet. Er zijn objectieve en subjectieve eetbuien. Zelf had ik met beide te maken. In een eetbui vul je de leegte. Soms de letterlijke leegte van je maag; soms de leegte die je voelt van binnen.
Voor mij was het vooral het vullen van mijn maag; het verliezen van de controle. Ik at weinig tot niets, tot ik dat niet meer vol kon houden. Op dat soort momenten ging ik naar de supermarkt en kocht ik alles wat ik normaal gesproken van mijn eetstoornis niet mocht eten. Croissantjes, donuts, ijs, koekjes, chocola, chips.. eenmaal thuis startte ik de eetbui; soms zelfs al in de auto omdat ik het gewoon niet langer uit kon stellen. Ik schaamde me voor mezelf en hoopte vooral heel hard dat niemand het zou merken.
Een dure hobby als je het mij vraagt; zeker wanneer dit vaker voorkomt. Nadat ik in korte tijd zo veel mogelijk at, voelde ik me misselijk en had ik ontzettend veel pijn in mijn buik. Ik werd overspoeld door zelfhaat. Ik moest dit vieze gevoel weer kwijt; maar hoe?!
Ik ging wandelen, in de hoop dat het gevoel weg zou zakken. Ook at ik de dagen na een eetbui bijna niets om al die calorieën te compenseren.
Waarom ik dit verhaal met je deel? Ik zou willen dat er meer over gesproken werd. Dit is niet bedoeld om tips te geven of wat dan ook, dit is puur ter kennisgeving. Ik kampte er mee en het gebeurd zo veel meer dan je denkt!
Dan nu; het verschil tussen objectieve en subjectieve eetbuien. Tijdens een objectieve eetbui, eet je in korte tijd super veel. Onder super veel valt eigenlijk dat, wat buiten proportioneel is; een zak chips, een pak koekjes, twee repen chocola, pizza, broodjes etc. alles achter elkaar aan. Tijdens een subjectieve eetbui eet je bijvoorbeeld een half of een heel pak met koekjes. Het gevoel is aan het eind van de streep het zelfde; je baalt van jezelf, schaamt je voor wat je gegeten hebt en het voelt beide keren alsof je echt gigantisch veel gegeten hebt terwijl dat niet in beide gevallen zo is.
Ik wil je mee geven dat het niets is om je voor te schamen. Ik wil je vertellen dat het belangrijk is om hulp te zoeken op het moment dat je hier mee kampt. Voor mij stond het vele eten voor het vullen van de leegte in mijn maag; voor jou of voor een ander kan een eetbui voor heel iets anders staan. Het opvullen van een leeg gevoel bijvoorbeeld. Het niet willen voelen van emoties, het omgaan met traumatische gebeurtenissen. Het kan overal voor staan; maar waar het ook voor staat, weet dat je het niet alleen hoeft te doen en weet dat je altijd hulp kan en mag vragen.
Mocht dit nou super herkenbaar zijn, je mag altijd Contact met me opnemen om hier over te praten of om tips en/of advies te krijgen. :)
Liefs! x
Reactie plaatsen
Reacties