Every body is a bikini body. Je hebt een lichaam, je doet een badpak of bikini aan en je hebt een bikin body. Het maakt niet uit wat voor gewicht je hebt of hoe je eruit ziet.
Afgelopen zaterdag ging ik naar een zwembad. Ik had al jaren niet meer gezwommen en claimde altijd dat ik er een broertje dood aan had. Zwemmen was niet aan mij besteed. Ondanks dat, ging ik zwemmen met een collega en twee cliënten. Ik was natuurlijk gewoon aan het werk, maar ik kon er ook van genieten. Ik denk dat dit de eerste keer ooit geweest is (voor zover ik terug kan gaan in de tijd en me kan bedenken hoe ik me altijd voelde in badpak of bikini), dat ik me niet schaamde voor mijn lichaam en dat ik me goed voelde bij hoe ik eruit zag.
Voor dit verlof (zo noemen we dat binnen ons werk) kocht ik een badpak, ik voelde me daar toch iets comfortabeler bij dan een bikini, ook omdat het werk gerelateerd was. Tijdens het zwemmen gingen we van de glijbaan, van de wildwaterbaan, zaten we in het bubbelbad en gingen we zwemmen in het golfslagbad. Het was leuk, gezellig en prima. Natuurlijk, het was gewoon werk; dat maakte het anders dan anders maar toch.
Hetgeen ik eigenlijk wil meegeven is dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet. Onzekerheid hoort nou eenmaal bij de mens, het is maar net wat je er mee doet. Wanneer je je angsten aangaat, overwin je zo ontzettend veel. Het maakt je zoveel sterker als mens.
Je bent niet de enige die bang is in bikini, die het spannend vindt om dit soort dingen aan te gaan, die angsten heeft om zich 'bloot' te geven aan de buitenwereld op een openbare plek. Jaren ging ik het uit de weg omdat ik bang was. Te bang, om de angst om in badkleding rond te lopen, aan te gaan. Ik was bang wat anderen zouden denken, bang om nagekeken te worden, bang dat anderen naar me zouden wijzen en tegen elkaar zouden zeggen dat ze niet begrepen dat iemand met zo'n lichaam zich in badkleding durfde te vertonen.
Ik liet het zwemmen achterwege, deed niets anders dan vermijden en nam me voor om nooit meer te zwemmen omdat ik er toch niets aan vond. Eén van de twee cliënten gaf van te voren aan dat ze niet zeker wist of ze het kleedhokje wel uit durfde. 'Wat nou als ze me allemaal gaan aankijken en belachelijk gaan maken?' ik hoorde mijn gedachten, mijn gedachten uit de mond van iemand anders die daar net zo bang voor was als dat ik vroeger was. Het was gek, ik kon haar overtuigen dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Dat ze niet alleen was en dat we er een gezellige ochtend van gingen maken. Ik vertelde haar dat het goed zou komen, dat ze mooi was en dat het onzin is om dit soort gedachten te hebben.
Ik zou willen dat ik die woorden met zoveel kracht tegen mezelf had kunnen zeggen toen ik jonger was. Gelukkig kan ik dat nu wel, maar de keren dat ik gezwommen heb in de afgelopen jaren, hadden heel anders kunnen zijn als ik toen de kennis zou hebben die ik nu heb.
Hoewel het prima was, zou ik misschien niet zo snel weer naar zo'n zwembad gaan. Wel zou ik bijvoorbeeld naar de sauna willen, ook daar is een zwembad bij en dat lijkt me heerlijk. Toch anders dan een groot tropisch zwemparadijs en voor mijn gevoel wat relaxter.
Om een lang verhaal kort te maken; vergeet niet waarom je graag zou willen zwemmen. Zwemmen is plezier maken, zwemmen is genieten en daar hoort badkleding bij. Het maakt echt niet uit hoe je eruit ziet, mensen laten je wel lopen en bovendien, je bent mooi zoals je bent. Je hoeft niet dunner, strakker, minder te zijn om jezelf toe te staan om te zwemmen. Je bent precies goed zoals je bent.
Liefs X
Reactie plaatsen
Reacties