Gisteren was het de dag van de zorg. Een dag die in het teken staat van zorgpersoneel, de enorme tekorten en het harde werk wat verricht wordt iedere dag. Gisteren was het de dag van de zorg. Een dag die in het teken staat van zorgen voor elkaar en elkaar helpen en ondersteunen.
Voor mijn werk schreef ik er een kort stukje over, dat inspireerde me eigenlijk om deze blog te schrijven.
Waarom staan we niet stil bij het zorgen voor jezelf? Een dag als deze lijkt me juist een dag om (naast de overige 364 dagen per jaar) extra stil te staan bij jezelf. Je grenzen aangeven, genoeg is genoeg. Duidelijk zeggen wanneer je niet meer kan. Hulp vragen van anderen is zo moeilijk, maar ook dat hoort bij goede zorg; zelfzorg.
Het is iets wat ik zelf heel lang super moeilijk gevonden heb. Ik kon wel voor mezelf zorgen, maar eigenlijk ook weer niet. Ik wist hoe het moest, wat ik moest doen en hoe het eruit moest zien, maar in de praktijk was het toch een stuk moeilijker dan de theorie vertelde. Meerdere malen op een dag iets eten, rustig zitten en op tijd gaan slapen wanneer je moe bent. Niet iedere dag sporten maar gewoon eens per week, afspreken met vriendinnen zonder lange wandelingen te maken of de stad in te gaan. Het waren van die dingen die ik nooit zag gebeuren, het zijn van die dingen die vandaag de dag de normaalste zaak van de wereld zijn.
Luisteren naar je lichaam is de beste vorm van zelfzorg. Jouw lichaam geeft wel aan wanneer je moet rusten, wanneer je eten nodig hebt en wanneer je energie hebt om te sporten(dit kan alleen wanneer je hersteld bent, tijdens een eetstoornis is je lichaam niet te vertrouwen als het gaat om honger en verzadigings gevoel en de balans tussen bezig zijn en rusten -in mijn geval was dit tenminste zo-).
Ik hoop dat je niet alleen op de dag van de zorg, maar op alle andere dagen goed voor jezelf zorgt. Dat jij je grenzen aan geeft en dat je eerlijk bent naar jezelf. Dat je de lat een keer iets lager legt in plaats van alleen maar hoger. Dat je accepteert wanneer je lichaam aangeeft dat je rust moet nemen en dat je toegeeft aan die signalen.
Zorgen voor een ander kunnen we prima, iedereen kan het en ook vrijwel iedereen doet het. Voor een ander weten we het altijd zo goed en willen we alles doen. Waarom dan niet voor onszelf? Als je het voor een ander kunt bedenken, kan je dat ook voor jezelf.
Mocht je dit lastig vinden, bedenk dan het volgende: 'als mijn vriendin/kind/ouder/partner etc. er doorheen zit, oververmoeid is en niet goed voor zichzelf zorgt, wat zou ik haar (etc.) dan zeggen? Wat wens ik haar dan toe?'
Vaak kan je het dan heel goed bedenken want je gunt die vriendin (etc.) het beste. Als je bedacht hebt wat je zou adviseren, probeer dan eens om je eigen advies op te volgen, gewoon voor jezelf.
Gisteren was het de dag van de zorg, maar ook vandaag en de overige dagen van ieder jaar, moet je goed voor jezelf zorgen. Voor jezelf en voor elkaar; maar vooral voor jezelf.
Liefs X
Reactie plaatsen
Reacties